آلبوم موسیقِ راک، گاراژ، بیت و روان‌گردان دهه‌های ۴۰ و ۵۰ ایران، کار مشترک

آلبوم «Persian Underground» دست‌چینی از گونه‌های موسیقیِ کم‌تر شناخته شده‌ی ایرانی است که نخستین بار به‌دست «Persianna» در ۱۴ تراک به‌مدت ۴۹ دقیقه و ۱۳ ثانیه به‌سال ۲۰۱۰در اسپانیامنتشر شد.

سفر شگفت‌مان در موسیقیِ نادیده انگاشته شده‌ی دهه‌های  ۴۰ و ۵۰ ایران را با «زنگوله» می‌آغازیم. زنی خواننده و «دارمر»!، پدیده‌ای که امروز نیز در ایران بسیار غیرمعمول است. «زنگوله» با گروه نامیِ «گلدن رینگ (Golden Ring)» که پشتیبان‌اش بودند چند «صفحه‌ی ۴۵دور» ضبط کرد. صدای ساز «زنگوله» را می‌توانید در ترانه‌ی «عمو زنجیرباف» و آوازش را در ترانه‌ی «چشمه» و «نقشه‌ی آرزو» از همین آلبوم بشنوید. این‌ها نمونه‌هایی کم‌یاب از گونه‌ی «راک اند رول» ایران در دهه‌ی ۵۰ ایران است.

«سعید»، خواننده‌ای ایرانی بود که در روستایی نزدیکِ تهران بزرگ شد، «سعید» هرگز یک «آلبومِ موسیقی» ضبط نکرد، از وی تنها چند «صفحه‌ی ۴۵دور» باقی است که ترانه‌ی «خیابانِ عشق» یکی از آن‌هااست.

درباره‌ی «Big Boy's» آگاهی‌ای در دست‌رس نیست. گروهی پنهان که چند ترانه بسیار شبیه به آثار گروه «گلدن رینگ» را ضبط کرده‌اند. از «Big Boy's» در این آلبوم دو ترانه به نام‌های «به‌تو می‌اندیشیدم» و «متصدی بار (Bartender)» می‌شنوید.

«تک‌خال‌ها» نیز هستند که با تنظیم و اجرای ترانه‌ی محلیِ «مستُم مستُم» در گونه‌ی «موسیقیِ بیت (Beat Music)» و ترانه‌ی «رادیو و باران» نمونه‌ای شایسته برای موسیقیِ گونه‌ گاراژهستند. این ترانه‌ها هم‌راه با ترانه‌ی «بازی با آتش» ایشان از یک «صفحه‌ی ۴۵دور» بسیار کم‌یاب با عکس روی جلدِ چهر نفر با پیراهن‌های گُل‌دار و آستین‌های تا زده در دست است.

«کامبیز» اگر نه یگانه، از انگشت‌شمارانی بود که کوشید موسیقیِ مدرن را با موسیقی ایران درآمیزد. «فلوت مدرنی (Proggy Flute)» که در ترانه‌های «دانش عشق» و «راهِ عشق» به‌گوش می‌رسد به هیچ‌چیز دیگری در موسیقی ایرانمانند نیست. هر دوی این ترانه‌ها از «صفحه‌ی ۴۵دور» به نایابیِ جهنم! به‌دست آمده و شاه‌کارِ گونه‌ی موسیقیِ «روان‌گردان (Psychedelic Music)» ایرانی‌اند. «کامبیز» در آلمانصفحه‌‌ای منتشر کرده است که در «فستیوال موسیقیِ سانرمو» ایتالیابه‌سال ۱۹۷۴ضبط شده است با این تفاوت که‌در گونه‌ی موسیقیِ «روان‌گردان» نیست.

«اعجوبه‌ها» از اندک گروه‌های موسیقیِ ایرانی بودند که انگلیسی می‌خواندند و عکس روی صفحه‌شان نشان از خوش‌پوشیِ بی‌اندازه‌شان دارد!

از گروه «ببرها» هیچ نمی‌دانیم. آن‌ها گونه‌ای از «موسیقیِ بیت هیپنوتیزم» می‌نواختند و هر دو ترانه‌شان در این آلبوم از تنها «صفحه‌ی ۴۵دور» که از ایشان مانده به دست آمده است.